|
बगळ्यांची माळ फुले अजुनी अम्बरात
भेट आपुली स्मरशी काय तू मनात?
छेडिती पानात बिन थेम्ब पावसाचे
ओल्या रानात फुले ऊन अभ्रकाचे
मनकवडा घन घुमतो दूर डोंगरात
त्या गाठी त्या गोष्टी नारळीच्या खाली
पौर्णिमाच तव नयनी भर दिवस झाली
रिमझिमते अमृत ते विकल अंतरात
आता सह्सोल्याची सांज गुम्फताना
बगळ्यांचे शुभ्र कळे मिलुनी मोजताना
कमलापरी मिटती दिवस उमलुनी तळ्यात
तू गेलीस सोडुनी ती माळ , सर्व धागे
फडफडणे पंखाचे शुभ्र कुरे मागे
सलते ती तडफड का कधी तुझ्या उरात?
No comments:
Post a Comment