इतरांचे ब्लॉग्स वाचताना !

सध्या मी अनोळखीलोकांचे ब्लॉग्स वाचायला लागलोय....

आजकाल असे ब्लोग्स वाचतो आणि वाचता वाचता वाटतं.... की अरे, हे तर मलाही कधीपासून म्हाणाय्चंहोतं.... वाटतं,हा/ही आणि मी किती same आहोत!!! कोण आहे हा? कोण आहे ही? काय आपलं नातं त्यांच्याशी? असेल का काही खरंच नातं ???आणि असं करत करत हे complete strangers उगीचंच (???!!!!) आपलेसे वाटुलागतात!
उदाहराणादाखल आता हे वाचा:
"आपण जीवाच्या आकांताने एखादि गोश्ट ओरडून सांगताना देखिल समोर्च्या माणासाच्या चेह्र्यवरचि रेघ सुद्धा हलंत नाहि तेव्हा गरज असते ती लेखणी आणि वहिची, थोडक्यात लिहायची ! "(दीपिका)

जेव्हां काही सांगायच असेल बोलायच असेल तर कोणितरी येकणार असाव लागत नाही। माझ येकणार असं कोणी नाही। पण मला खुप बोलावस वाट्त मग हल्ली हल्ली मी मनातल्या मनात बडबड करायला लागलोय. तिच बडबड तुमच्या समोर मांड्तोय ह्या ब्लॊगवर. (प्रशांत ठाकुर)

उद्योगी आहे म्हणा हव तर... पण सद्या सगळे उद्योग बंद आहेत म्हणुन नुसतीच खळबल माजली आहे... होत अस कधीतरी ;)... असो इतकच सांगता येईल सद्या की चालु आहे शोध ॥ शोध स्वतःचाच....(स्नेहा)

आपल्याला हे जे काही वाटतंय, ते म्हणजे विश्वाच्या पसाऱ्यात आपल्या निरर्थकतेचा आणि क्षणभंगुरतेचा झालेला साक्षात्कार आहे, असं काहीसं गोड त्याला वाटायला लागलं होतं. म्हणजे बुद्धाला बोधिवॄक्षाखाली जे ब्रह्मज्ञान प्राप्त झालं ते साधारण ह्याच जातकुळीतलं असावं असंही गोड वाटून गेलं. पण उगाच चाळा म्हणून हातातलं काम सोडून याबद्दल शोधताना आपल्याला हे जे वाटतंय तो एक आजार आहे; असलं सांगणाऱ्या विकीची त्याला तिडीक आली। (सर्किट)

वाटलं ना, मला वाटलं तसंच??? जणू आपल्या मनातले "कधीचे" विचार कोणीतरी "चोरतंय"? पण चोर म्हणताय ते चुकीचंय बरं का! अहो, वाटायला काय लागतं? वाटतं तर आपल्या सगळ्यांनाच.... शेवटी माणसंच आपण! थोडी बेरीज, वजाबाकी करत इकडून-तिकडून सगळे सारखेच... पण हे काही लोक लिहिताताच ना इतकं भारी! आपण उगीच "आपल्यालासुद्धा असं काहीसं सुचलं होता बरं का!", म्हणत समाधान वाटून घ्यायचं! :)
सौ. अनुराधा सचिन म्हापणकरांच्या पाणी-पुरीचा शेवट मला फारच भावला!!! जास्वन्दीचा ब्लॉग बर्यापैकी girlish आहे, पण त्यामुळे वाचताना वाटतं, जणू आपण छोटे KG मधले आहोत आणि कोणीतरी आपल्याला छान चिऊकाऊच्या गोष्टी सांगतेय! तिने स्वतःच्या बहिणीबद्दल लिहीलेला postसुद्धाpersonalized वाटला नाही, मला चक्क माझ्या भावांची, मी लहान असतांना घातलेल्या दंग्यांची आठवण झाली... वाटलं मी शेंडेफळ असल्याने विराज-अनीशलाही असंच वाटलं असेल का सुरवातीला?! अजूनही बरंच काही वाटलं, त्यांची आठवणही आली! असो... ंजास्वंदीचं "My dream house" तर वाचाच! त्या postचं श्रेय जसा त्या छोट्या पिल्लांचं आहे, तसं ते काहीसं त्या तेजस्विनीचंदेखील आहे... खरंच सांगतो मला नसतं मांड़ता आलं ते एवढ्या "गोड गोड" भाषेत! (माझ्या इतर posts वरून कळलं असेलच तुम्हाला ते!) "सहज सुचलं म्हणून" सारखे ब्लोग्स वाचताना तर...... आता काय बोलू! सालंSpeechlessच वायला होतं!!! कसली हुशार असतातलोकं, किती काय काय लिहू शकतात, आणि तेहि कितीसुंदर पद्धतीनं!

आताहे सर्व लिहीत असतांना एक अजुन ब्लॉग आठवंला... (त्याबद्दल बोलिनाच नंतर!) तर तो शोधता शोधता बघा इथे पोहोचलो! हा अजुन एकावेगळ्या कलेचा नमुना...

कधी असं नवं शिकायलाही मिळतं:
"ह्या आधीच्या वाक्यात लिहायला अजून बरंच काही एकाचवेळी सुचत होतं, पण ते लिहायच्या नादात सारा अर्थ ढासळेल, कुठे कशी विरामचिन्हे घालावीत यात गफ़लत होईल, आणि उगाच गद्याचं पद्य होईल म्हणून पुढील उपवाक्ये वेगळी लिहीत आहे"े मी ब्लॉग लिहिताना similarly confuse होतो खरा, पण मग ही idea बरीय!

अर्थात सगळेच पाहिलेले ब्लॉग आवडले असं नक्कीच नाही.... जे आवडले, तेच इथे मांडले...

नाहीतर "लोकं काय आजकाल कशाचंही कौतुक करतात!"!!! :P